średni
Słownik języka polskiego PWN*
średni
• średnio
1. «znajdujący się pomiędzy najmniejszą a największą wartością jakiejś wielkości»
2. «będący wynikiem dzielenia sumy pewnych składników przez ich liczbę»
3. «zwykły, przeciętny»
4. «niezbyt dobry, nieciekawy»
• średnio
średnia «wynik dzielenia sumy danych składników przez ich liczbę»
biegi średnie «biegi na dystansie od 800 do 3000 m»
fale średnie «fale radiowe o długości 100–1000 m»
klasa średnia «grupa ludzi zamożnych o ustabilizowanej sytuacji finansowej i zawodowej»
samogłoska średnia «samogłoska wymawiana przy niewielkim wzniesieniu języka ku sklepieniu jamy ustnej»
szkoła średnia «szkoła ogólnokształcąca lub zawodowa, po której ukończeniu otrzymuje się świadectwo dojrzałości»
średnia arytmetyczna «iloraz otrzymany z podzielenia sumy danych liczb przez ich ilość»
średnia harmoniczna «liczba, której odwrotność jest średnią arytmetyczną odwrotności danych liczb»
waga średnia «kategoria zawodników o wadze ciała: w boksie od 71 do 75 kg, w zapasach od 74 do 82 kg, w dżudo od 78 do 86 kg, w podnoszeniu ciężarów od 70 do 83 kg»
wyciągnąć średnią «obliczyć średnią z danych liczb»
wykształcenie średnie «zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w szkole średniej»
Synonimy
Zagraj z nami!
