��mija

Słownik języka polskiego PWN*

mija zob. miya.
miya [wym. mija], mija
1. «japońska świątynia sintoistyczna»
2. «pałac członków rodziny cesarskiej»
3. «grzecznościowy tytuł książęcy»
minąćmijać
1. «przejść, przejechać obok jakichś osób, rzeczy, obiektów»
2. «o czasie lub jakichś zjawiskach trwających w czasie: stać się przeszłością, skończyć się»
3. «przestać być odczuwanym»
minąć sięmijać się
1. «minąć siebie wzajemnie, dążąc w przeciwległych kierunkach»
2. «kierując się ku sobie nawzajem, nie spotkać się»
3. «nie zbiec się, nie złączyć się w żadnym punkcie, w żadnym momencie»
światła krótkie, mijania «w samochodach: światła o krótkim zasięgu, używane podczas jazdy po mieście lub w czasie mijania innych pojazdów»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego