tarczka

Słownik języka polskiego PWN*

tarczka
1. zdr. od tarcza.
2. «część zarodka nasienia roślin»
3. «kawałek kory ściętej razem z pączkiem w celu przeszczepienia go z drzewa szlachetnego na pęd dziczki»
4. «cienka, rogowa płytka kostna albo szeregi zachodzących na siebie takich płytek, pokrywające powierzchnię ciała niektórych zwierząt»

• tarczkowy
zgłoś uwagę

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…po dojrzeniu i wysypaniu nasion z bardzo szeroko otwartymi łuskami, tarczki matowe, o "pomarszczonej" powierzchni, przy czym łuski poniżej tarczki są…

 

…w kostnej puszce stawowo połączonej z czaszką, ogon zaś okrywały tarczki w kształcie poprzecznych pasków. W środkowym dewonie drogi ewolucji poszczególnych…

 

Znaleziono w książkach Grupy PWN

Trwa wyszukiwanie...  
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego