tutor

Słownik języka polskiego PWN*

tutor [wym. tiutor]
1. «pracownik uniwersytetu lub innej szkoły czuwający nad przebiegiem studiów studentów kształcących się w indywidualnym trybie»
2. daw. «prywatny nauczyciel lub korepetytor»

• tutorski
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego