wiecha

Słownik języka polskiego PWN*

wiecha
1. «pęk czegoś, zwłaszcza słomy, gałęzi»
2. «kwiatostan groniasty o gałązkach bocznych rozgałęzionych»
3. «pęk kwiatów, traw i zielonych gałęzi zatykany na dachu budującego się domu na znak, że budowa jest na ukończeniu»
4. łow. «ogon wilka»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego