za-

Słownik języka polskiego PWN*

za-
1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, wyrażający: osiągnięcie skutku czynności, największe nasilenie czynności lub stanu, np. zabić, zamrozić, chwilowy przejaw czynności, np. zabeczeć, uwydatnienie początku czynności lub stanu, np. zachorować, zamieszkać, umieszczenie czegoś wewnątrz czegoś, np. zagrzebać, pokrycie lub zapełnienie czymś jakiejś powierzchni, np. zadrukować, przekroczenie dopuszczalnych granic czynności, np. zasiedzieć się, lub osiągnięcie granicy przestrzennej, np. zabrnąć, zajść»
2. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od innych części mowy, np. zabagnić, zabezpieczyć»
3. «część składowa przymiotników i rzeczowników utworzonych od wyrażeń przyimkowych, np. zaalpejski, zaduszny, zaduszki»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego