śmieć

Wielki słownik ortograficzny PWN*

śmieć -ecia; -eci a. -ecie, -eci
śmieć śmiem, śmieją a. śmią; śmiej•cie; śmiał, śmieli , ,
nie śmieć (czegoś zrobić) nie śmiem, nie śmieją a. nie śmią

Słownik języka polskiego PWN*

śmieć I
1. «zniszczona lub zużyta rzecz przeznaczona do wyrzucenia lub wyrzucona»
2. pot. «rzecz bez wartości»
3. pot. «o człowieku pozbawionym godności i zasad moralnych»

• śmieciowy
śmieć II «mieć odwagę coś zrobić»
śmiało
1. «bez lęku lub bez obaw»
2. «w sposób świadczący o dużej pewności siebie»
3. «nowatorsko»
4. «w sposób, który może być odebrany jako przekraczający normy obyczajowe»
5. «z całą pewnością»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego