świr

Wielki słownik ortograficzny PWN*

świr (człowiek) -ra, B.= D., -rze; te -ry, -rów
świr (obłęd) -ra, B.= D., -rze
świr (świergot) -ru, B.= M., -rze

Słownik języka polskiego PWN*

świr I «świergot ptaków»
świr II
1. pot. «choroba psychiczna lub dziwactwo»
2. pot. «osoba chora psychicznie»
3. pot. «człowiek niezrównoważony lub lubiący się wygłupiać»

• świrnięty, świrowaty

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego