Bąków
Słownik języka polskiego PWN*
bąk
1. «trzmiel lub inny owad wydający w locie charakterystyczne buczenie»
2. «zabawka dziecięca, która wirując, buczy»
3. pieszcz. «małe dziecko»
4. «owad, którego samice odżywiają się krwią zwierząt»
5. «ptak wydający donośny, buczący głos»
6. techn. «ciało sztywne, zwykle o prostych, geometrycznych kształtach, obracające się szybko dokoła swej osi symetrii»
7. zob. bączek w zn. 3.
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
