Dalajlama
Wielki słownik ortograficzny PWN
dalaj•lama -mie, -mę; -mowie, -mów: wybór dalajlamy, ale: Jego Świątobliwość XIV Dalajlama
Słownik języka polskiego PWN
dalajlama «głowa Kościoła lamaickiego i zwierzchnik polityczny w Tybecie»
Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
Porady językowe
dalajlama czy Dalajlama?
26.04.2008
Witam!
Mam pytanie o dalajlamę. Słownik PWN online podaje, że pisze się je małą literą jako tytuł, wielką jako określenie urzędującego dalajlamy, ale interpretacja tego rozróżnienia sprawia trudności. Ja piszę dużą, tylko używając pełnego imienia Dalajlama XIV, ale czy jeśli piszę, że do Polski przyjeżdża dalajlama, bez XIV, to czy słusznie daję wtedy małą (to tylko tytuł funkcji), czy jednak powinienem dawać dużą (bo to urzędujący dalajlama, choć nie używam pełnego imienia)?
Pozdrawiam
PJ
Mam pytanie o dalajlamę. Słownik PWN online podaje, że pisze się je małą literą jako tytuł, wielką jako określenie urzędującego dalajlamy, ale interpretacja tego rozróżnienia sprawia trudności. Ja piszę dużą, tylko używając pełnego imienia Dalajlama XIV, ale czy jeśli piszę, że do Polski przyjeżdża dalajlama, bez XIV, to czy słusznie daję wtedy małą (to tylko tytuł funkcji), czy jednak powinienem dawać dużą (bo to urzędujący dalajlama, choć nie używam pełnego imienia)?
Pozdrawiam
PJ
Korpus języka polskiego
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... szkodzi to zamieszkującym je istotom. Już w 1642 roku V Dalajlama wydał dekret o ochronie zwierząt i środowiska. Od tego czasu...
- ... jakim zależało mu w tej kompozycji: "Ma to brzmieć, jakby dalajlama śpiewał z najwyższej góry, a zarazem tak, by mój głos...
- ... ponad miliona buddystów z naszego kraju, którzy prosili o umożliwienie Dalajlamie złożenia wizyty duszpasterskiej - powiedział rzecznik ministra. Jednocześnie powtórzył, że stanowisko...
Encyklopedia PWN
dalajlama
zwierzchnik buddystów i teokratyczny władca w Tybecie;
[mong. dalai ‘ocean’, tybet. (b)lama ‘kapłan’],
pierwszy teokratyczny władca Tybetu;
poeta tybetański, → C‘angs-dbjangs-rgja-mc‘o.
przedostatni, teokratyczny władca Tybetu;
duchowy i świecki przywódca Tybetańczyków;
