Harmonia

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Har•monia (mit. gr.) Har•monii, Har•monię
har•monia -nii, -nię; -nii
har•monium; -nia, -niów

Słownik języka polskiego PWN*

harmonia I
1. Harmonia mit. gr. «uosobienie ładu i zgodności»
2. «zgodność, wzajemne dopełnianie się lub właściwe proporcje»
3. «zgoda»
4. «sposób łączenia i budowy akordów w utworze muzycznym»
5. «dział teorii muzyki o zasadach budowy akordów i ich następstw»
harmonia II «instrument muzyczny składający się z rozciąganego podczas gry miecha oraz z dwu klawiatur guzikowych»
• harmonista • harmonistka
harmonia wokaliczna «w niektórych językach: uzależnienie samogłoski afiksalnej od samogłoski rdzennej»
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Słowniku języka polskiego

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

harmonia
harmonium

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Zasady pisowni i interpunkcji

Kliknij, aby zobaczyć „Harmonia” w Zasadach Pisowni

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „Harmonia” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „Harmonia” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „Harmonia” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego