Podkomorzy
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Pod•komorzy (postać) -rzego, -rzym
pod•komorzy -rzego, -rzym; -rzowie, -rzych
Słownik języka polskiego PWN*
podkomorzy
• podkomorski
1. «w dawnej Polsce: zastępca komornika, zarządzający dworem księcia oraz gospodarką w dobrach publicznych»
2. «od XIV w.: urzędnik ziemski rozstrzygający spory graniczne»
• podkomorski