Walce

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Wal•ce (miejscowość w Opolskiem) -ców; przym.: walecki
Walc: Jan Walc, Wal•ca, o Wal•cu
walc (taniec) -l•ca; -l•ce, -l•ców

Słownik języka polskiego PWN*

walc
1. «taniec towarzyski w takcie 3/4, w tempie umiarkowanie szybkim; też: muzyka do tego tańca lub utwór muzyczny oparty na jego rytmie»

• walcowy • walczyk
walec
1. «bryła geometryczna powstała przez obrót prostokąta dokoła jednego z jego boków»
2. «maszyna z ciężkimi wałami służąca do ubijania i wyrównywania gruntu»
3. «element maszyn roboczych ugniatający coś»

• walcowy
walka
1. «starcie uzbrojonych grup, oddziałów, zorganizowane działanie sił zbrojnych w celu pokonania przeciwnika»
2. «zmaganie się pojedynczych przeciwników lub zespołów w sporcie; też: konkretna rozgrywka, mecz»
3. «działanie mające na celu usunięcie czegoś»
4. «zmaganie się ze stanem swojego ciała, ducha lub umysłu»
5. «działanie mające na celu zdobycie, odzyskanie kogoś lub czegoś»
6. «ścieranie się sprzecznych interesów, poglądów»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego