autokrator
Wielki słownik ortograficzny PWN*
au•to•krator -rze; -rzy, -rów
Słownik języka polskiego PWN*
autokrator
1. «w starożytnych Atenach: tytuł naczelnego dowódcy; też: tytuł urzędnika o nieograniczonych kompetencjach»
2. «w cesarstwie bizantyjskim: tytuł cesarza»
3. «tytuł władców Serbii, Bułgarii i Rusi Kijowskiej»
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
