bęben
Wielki słownik ortograficzny PWN*
bęben -b•na, -b•nie; -b•ny, -b•nów
Słownik języka polskiego PWN*
bęben
• bębnowy
1. «perkusyjny instrument muzyczny»
2. pot. «o małym dziecku»
3. pot. «brzuch, zwłaszcza duży»
4. «część składowa różnych maszyn i urządzeń w kształcie obracającego się walca»
5. «cylindryczna część budowli stanowiąca podstawę kopuły»
6. «cylindryczny blok kamienny będący częścią składową trzonu kolumny»
• bębnowy
