bękart

Wielki słownik ortograficzny PWN*

bękart -r•cie; te -rty, -rtów

Słownik języka polskiego PWN*

bękart
1. pogard. «nieślubne dziecko»
2. pot. «z niechęcią o dziecku»
3. druk. «końcowy wiersz ustępu przeniesiony przy łamaniu na początek następnej kolumny lub następnego łamu, traktowany jako błąd w łamaniu»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego