błazen
Wielki słownik ortograficzny PWN*
błazen błazna, błaź•nie; ci błaź•ni, te błazny, błaznów
Słownik języka polskiego PWN*
błazen
• błazeński • błazeńsko • błaznować
1. «artysta cyrkowy występujący w roli komicznej»
2. lekcew. a. pogard. «człowiek ośmieszający się»
3. «na dworach królewskich i wielkopańskich: osoba mająca zabawiać, rozweselać»
• błazeński • błazeńsko • błaznować
