błogosławić

Wielki słownik ortograficzny PWN*

błogo•sławić -awię, -awią; -aw, -aw•cie
błogo•sławiony; -wieni (skrót: bł.), ale: Błogosławiony (a. bł.) Michał Sopoćko
błogo•sławionej pamięci (skrót: błp.)

Słownik języka polskiego PWN*

błogosławić
1. rel. «udzielać błogosławieństwa»
2. «wyrażać wdzięczność za coś»
3. «aprobować coś, życzyć komuś w czymś szczęścia»
błogosławiony II «w Kościele katolickim: osoba zmarła, beatyfikowana przez papieża»
• błogosławiona
błogosławionej pamięci «określenie używane w odniesieniu do osób zmarłych wyznania żydowskiego»
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Słowniku języka polskiego

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

błogosławić
błogosławienie
błogosławiony

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „błogosławić” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „błogosławić” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „błogosławić” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego