beniaminek
Wielki słownik ortograficzny PWN*
beniaminek (ulubieniec) -n•ka, -n•kiem; ci -n•kowie, te -n•ki, -n•ków
Słownik języka polskiego PWN*
beniaminek
1. «ulubione dziecko; też: osoba dorosła, którą się faworyzuje»
2. «drużyna, która w danym sezonie uzyskała awans do wyższej klasy lub ligi»