biedaczka
Wielki słownik ortograficzny PWN*
biedacz•ka -cz•ce, -cz•kę; -czek
biedaczek -cz•ka, -cz•kiem; te -cz•ki, -cz•ków
Słownik języka polskiego PWN*
biedak
• biedaczek • biedaczka
1. «człowiek niemający dostatecznych środków do życia»
2. «człowiek nieszczęśliwy, wzbudzający współczucie; rzadziej: zwierzę wzbudzające litość»
• biedaczek • biedaczka