borsuk
Wielki słownik ortograficzny PWN*
bor•suk -ka, -kiem; -ki, -ków
Słownik języka polskiego PWN*
borsuk
• borsuczy • borsuczyca
1. «ssak drapieżny, prowadzący nocny tryb życia»
2. «człowiek ponury, skryty, lubiący samotność»
• borsuczy • borsuczyca