cięcie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

cięcie; cięć
cięcia (leśn.) cięć
ciąć tnę, tną; tnij•cie; ciął, cięła, cięli; cięty

Słownik języka polskiego PWN*

cięcie
1. «uderzenie ostrym tnącym narzędziem»
2. «powierzchnia przedmiotu w miejscu przecięcia»
3. «przecięte miejsce na ciele»
4. «zmniejszenie sum przeznaczanych na jakieś cele»
5. «usuwanie fragmentów tekstu lub filmu ze względów cenzuralnych lub kompozycyjnych»
6. «wycinanie drzew chorych lub zbyt gęsto rosnących; też: odcinanie uszkodzonych lub zbytnio zagęszczonych gałęzi drzew owocowych»
7. «proces dzielenia materiałów na dwie lub więcej części za pomocą urządzeń mechanicznych, lasera itp.»
cesarskie cięcie «operacja położnicza polegająca na otwarciu jamy brzusznej i macicy w celu wyjęcia płodu»
ciąć
1. «dzielić coś na części ostrym narzędziem»
2. «uderzać czymś ostrym, raniąc»
3. «o niektórych owadach: kłuć lub gryźć»
4. «zmniejszać wielkość czegoś»
5. «szybko, z impetem przebijać się przez coś, rysować się na czymś wyraziście»
6. «o deszczu, wietrze: zacinać»
7. «mówić coś śmiało, bez osłonek»
8. «robić coś z werwą, zwłaszcza grać lub tańczyć»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego