cis

Wielki słownik ortograficzny PWN*

cis (muz.) ndm: cis-moll, Cis-dur
cis (drzewo) cisa a. cisu, cisie; cisów: Cis pospolity „Dovastona złocista” a. cis pospolity „Dovastona złocista”
cis-trans izomeria (chem.) cis-trans izomerii, cis-trans izomerię

Słownik języka polskiego PWN*

cis I «krzew lub niskie drzewo iglaste o czerwonawym drewnie; też: drewno tego drzewa»
• cisowy
cis II [wym. c-is] muz. «dźwięk c podwyższony o pół tonu»
Cis-dur [wym. c-is dur] «gama lub tonacja durowa»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego