cumulus
Wielki słownik ortograficzny PWN
cumulus -sa a. -su, -sie; -sów
Słownik języka polskiego PWN
cumulus [wym. kumulus] «biała chmura o podstawie prawie poziomej, typowa dla ciepłej pory roku»
• cumulusowy
• cumulusowy
Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
Porady językowe
kwestie dwie
10.03.2015
Dzień dobry,
mam następujące dwa pytania:
1. Czy dopuszczalne jest tworzenie polskich form liczby mnogiej od łacińskich nazw chmur (cumulusy, cirrusy itp.)?
2. Powierzchnia Ziemi czy powierzchnia ziemi? W moim odczuciu, gdy omawia się bilans energetyczny planety, powinno się pisać o powierzchni Ziemi (do której dociera promieniowanie itd.), a na małą literę można pozwolić sobie np. gdy mowa o warstwie atmosfery przylegającej do ziemi (z pominięciem słowa powierzchnia).
mam następujące dwa pytania:
1. Czy dopuszczalne jest tworzenie polskich form liczby mnogiej od łacińskich nazw chmur (cumulusy, cirrusy itp.)?
2. Powierzchnia Ziemi czy powierzchnia ziemi? W moim odczuciu, gdy omawia się bilans energetyczny planety, powinno się pisać o powierzchni Ziemi (do której dociera promieniowanie itd.), a na małą literę można pozwolić sobie np. gdy mowa o warstwie atmosfery przylegającej do ziemi (z pominięciem słowa powierzchnia).
Korpus języka polskiego
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... sprzyjającej rozwojowi silnych prądów konwekcyjnych w atmosferze. Są to chmury Cumulus (Cu), Cumulonimbus (Cb) oraz niektóre odmiany Altocumulus (Ac). Chmury orograficzne...
- ... Bliskie, przytulone. Moja kochana przyjaciółka.
Śniło mi się niebo. Pod cumulusem kołowały szybowce. Jak karuzela ku słońcu.
Ktoś spacerował po obłokach... - ... trwaniu zbliżonym do snu.
Fragmenty myśli suną leniwie podobne kłaczkom cumulusów. Nieruchome ciało zdaje się zapadać w podłoże tak dopasowane jakby...
