Wielki słownik ortograficzny

cumulus -sa a. -su, -sie; -sów

Słownik języka polskiego

cumulus [wym. kumulus] «biała chmura o podstawie prawie poziomej, typowa dla ciepłej pory roku»
• cumulusowy

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego

cumulus

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

kwestie dwie

10.03.2015

Dzień dobry,
mam następujące dwa pytania:
1. Czy dopuszczalne jest tworzenie polskich form liczby mnogiej od łacińskich nazw chmur (cumulusy, cirrusy itp.)?
2. Powierzchnia Ziemi czy powierzchnia ziemi? W moim odczuciu, gdy omawia się bilans energetyczny planety, powinno się pisać o powierzchni Ziemi (do której dociera promieniowanie itd.), a na małą literę można pozwolić sobie np. gdy mowa o warstwie atmosfery przylegającej do ziemi (z pominięciem słowa powierzchnia).

Więcej porad

Korpus języka polskiego

Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie

... sprzyjającej rozwojowi silnych prądów konwekcyjnych w atmosferze. Są to chmury Cumulus (Cu), Cumulonimbus (Cb) oraz niektóre odmiany Altocumulus (Ac). Chmury orograficzne...
... Bliskie, przytulone. Moja kochana przyjaciółka.
Śniło mi się niebo. Pod cumulusem kołowały szybowce. Jak karuzela ku słońcu.
Ktoś spacerował po obłokach...
... trwaniu zbliżonym do snu.
Fragmenty myśli suną leniwie podobne kłaczkom cumulusów. Nieruchome ciało zdaje się zapadać w podłoże tak dopasowane jakby...