dochodzić
Słownik języka polskiego PWN*
dojść — dochodzić I
1. «idąc, dotrzeć gdzieś»
2. «o środkach komunikacji: dojechać, dopłynąć, dolecieć»
3. «o listach, przesyłkach: trafić do adresata, zostać dostarczonym na oznaczone miejsce»
4. «o wodzie, ogniu, powietrzu: dopłynąć, dosięgnąć»
5. «o pociskach: dolecieć»
6. «o wiadomościach, pogłoskach: stać się wiadomym»
7. «o wrażeniach słuchowych, wzrokowych, węchowych: dać się słyszeć, widzieć, czuć»
8. «osiągnąć jakąś granicę, jakiś kres w przestrzeni lub w czasie»
9. «osiągnąć jakąś wielkość, miarę lub liczbę»
10. «osiągnąć to, czego się pragnęło i do czego się dążyło»
11. «stać się dodatkiem do czegoś»
12. «uzyskać coś na drodze prawnej»
13. dochodzić «podejmować starania o uzyskanie albo odzyskanie czegoś»
14. «dowiedzieć się o czymś, pojąć, zbadać, wywnioskować coś»
15. «o owocach, warzywach, zbożu: dojrzeć»
16. pot. «o potrawach: dogotować się lub dopiec»
17. łow. «zbliżyć się do zwierzyny na odległość strzału»
dochodzenie «czynności prowadzone przez prokuratora lub policję, polegające na zebraniu dowodów i wyjaśnieniu okoliczności związanych z przestępstwem»
• dochodzeniowy
• dochodzeniowy
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
