duch
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Król-Duch (tytuł poematu Słowackiego) Króla-Ducha
Słownik języka polskiego PWN*
duch
1. «istota nadprzyrodzona obdarzona tajemniczą siłą»
2. «bezcielesna zjawa»
3. «w filozofii idealistycznej: podstawowy pierwiastek niematerialny, początek wszechrzeczy, podporządkowujący sobie materię»
4. «według pojęć religijnych, mitologicznych i teozoficznych: byt osobowy niematerialny»
5. «właściwości psychiczne i intelektualne człowieka»
6. «temperament, skłonności, usposobienie; też: człowiek o określonym temperamencie, skłonnościach, usposobieniu»
7. «istotna treść, istotny charakter czegoś»
8. «zapał, odwaga»
9. daw. «oddech, tchnienie»
Duch Święty «według religii chrześcijańskiej: trzecia osoba Trójcy Świętej»
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Ciekawostki
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
Synonimy
Zagraj z nami!
