dyptyk
Wielki słownik ortograficzny PWN*
dyptyk -ku, -kiem; -ków a. dyptych
Słownik języka polskiego PWN*
dyptyk, dyptych
• dyptykowy
1. «dwuskrzydłowa nastawa ołtarzowa lub dwuskrzydłowy przenośny ołtarzyk»
2. «dzieło literackie lub filmowe składające się z dwóch części połączonych tematycznie»
3. «malowidło lub płaskorzeźba złożone z dwóch części objętych wspólną ramą»
4. «w starożytności: dwie tabliczki połączone zawiasami, zamykające się jak książka, przeznaczone do pisania»
• dyptykowy