dziabanie
Wielki słownik ortograficzny PWN*
dziabać -bię, -bią; dziab, dziab•cie
Słownik języka polskiego PWN*
dziabnąć — dziabać
1. pot. «uderzyć, przeciąć coś ostrym narzędziem»
2. pot. «uderzyć, zranić kogoś czymś ostrym»
3. pot. «o zwierzęciu: ugryźć»
4. pot. «wypić trochę alkoholu»
dziabnąć się — dziabać się pot. «uderzyć, zranić samego siebie»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Zagraj z nami!
