dziób

Wielki słownik ortograficzny PWN*

dziób (statku) dziobu a. dzioba, dziobie; dzioby, dziobów
dziób (ptaka) dzioba (a. dzióba), dziobie (a. dzióbie); dzioby (a. dzióby), dziobów (a. dzióbów)
dzióbać (reg.) -bię, -bią; dziób, dziób•cie; zob. dziobać

Słownik języka polskiego PWN*

dziób
1. «wydłużona, przednia część głowy ptaka zbudowana z rogowych pochew, służąca do chwytania pokarmu»
2. «wydłużone zakończenie niektórych przedmiotów»
3. pot. «twarz lub usta»
4. pot. «blizna na twarzy, najczęściej po ospie»
5. «przednia część kadłuba statku»

• dziobowy
kliprowy dziób statku «dziób statku mocno wychylony do przodu, podobny w przekroju poprzecznym do wygiętej na zewnątrz rzymskiej piątki (V)»
dziobnąć, dzióbnąćdziobać, dzióbać
1. «o ptakach: uderzyć dziobem lub zjeść coś, chwytając dziobem»
2. pot. «uderzyć czymś ostrym»
3. pot. «zjeść trochę czegoś»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego