eskortant
Wielki słownik ortograficzny PWN
eskortant -n•cie; -n•ci, -n•tów
Słownik języka polskiego PWN
eskorta
• eskortowy • eskortant
1. «oddział zbrojny towarzyszący komuś lub czemuś w drodze jako ochrona lub asysta honorowa»
2. «osoba lub osoby towarzyszące komuś po to, żeby się nim opiekować lub mieć nad nim kontrolę»
• eskortowy • eskortant
Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
Korpus języka polskiego
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... i podejrzanych. Potem łatwiej chwytało się nieścisłości, błędy, fałsze...
Dwóch eskortantów stuknęło obcasami. Gestem głowy rozkazał im wyjść. - No, jakże to... - ... snadź nie ufając w dostateczny rozkład swoich płuc, i roztrąciwszy eskortantów dawał nura w tłum. Krzyki, strzał... Potem sapliwe prośby granatowych...
