franca
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
franca
1. posp. «syfilis»
2. posp. «przewlekła, dokuczliwa choroba»
3. posp. «wyprysk, krosta»
4. obraźl. «o kimś dokuczliwym lub niegodziwym»
lingua franca [wym. ling
a franka]
a franka]
1. «gwara złożona z elementów języka francuskiego, włoskiego, hiszpańskiego, greckiego i arabskiego, używana w portach Morza Śródziemnego»
2. «wspólny język, umożliwiający porozumiewanie się ludziom, którzy na co dzień mówią różnymi językami»
