furora

Wielki słownik ortograficzny PWN*

furora tylko w zwrocie: zrobić furorę

Słownik języka polskiego PWN*

furor daw.; zob. furia w zn. 1.
furor divinus, furor poeticus «w platońskiej i neoplatońskiej teorii sztuki: szczególny stan podniecenia umysłu umożliwiający tworzenie bez znajomości reguł sztuki»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego