grand
Wielki słownik ortograficzny PWN*
grand (arystokrata hiszpański) -n•da, -n•dzie; -n•dowie, -n•dów
Grand Gui•gnol (teatr paryski) Grand Gui•gnolu
grand gui•gnol (makabra) grand gui•gnolu
Słownik języka polskiego PWN*
grand «tytuł szlachty kastylijskiej w XIII–XV w., później tylko wpływowych rodów arystokracji hiszpańskiej; też: osoba nosząca ten tytuł»
grand cru [wym. grã kri] «o winie światowej klasy; też: o winnicy produkującej takie wina»
grand guignol [wym. grã giniol]
1. «okropność lub niesamowitość»
2. «o sztuce teatralnej zawierającej elementy grozy»