grodzić
Słownik języka polskiego PWN*
gródź
1. «pionowa przegroda kadłuba statku, dzieląca jego wnętrze na przedziały; też: pomieszczenie wydzielone w ten sposób»
2. górn. «przepierzenie wentylacyjne stawiane wzdłuż ślepego wyrobiska»
3. «w kotłach parowych: pęk rur tworzący przegrodę, za którą przepływają spaliny»
