gródź

Wielki słownik ortograficzny PWN*

gródź grodzi; grodzie, grodzi
grodzić -dzę, -dzą; gródź a. grodź, gródź•cie a. grodź•cie

Słownik języka polskiego PWN*

gródź
1. «pionowa przegroda kadłuba statku, dzieląca jego wnętrze na przedziały; też: pomieszczenie wydzielone w ten sposób»
2. górn. «przepierzenie wentylacyjne stawiane wzdłuż ślepego wyrobiska»
3. «w kotłach parowych: pęk rur tworzący przegrodę, za którą przepływają spaliny»
grodzić
1. «stawiać ogrodzenie wokół czegoś»
2. «stanowić ogrodzenie»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego