hajduczek

Wielki słownik ortograficzny PWN*

haj•duczek -cz•ka, -cz•kiem; te -cz•ki, ci -cz•kowie; -cz•ków

Słownik języka polskiego PWN*

hajduk
1. «w wojsku polskim XVI–XVII w.: żołnierz piechoty zorganizowanej na wzór węgierski»
2. «w XVI–XIX w.: patriota południowosłowiański lub węgierski walczący w oddziałach partyzanckich przeciw Turkom»
3. «w dawnej Polsce: służący na dworze magnackim ubrany w strój węgierski»
4. «taniec pochodzenia węgierskiego, zbliżony do tańca zbójnickiego»

• hajduczy, hajducki • hajduczek

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego