hajduczek
Wielki słownik ortograficzny PWN*
haj•duczek -cz•ka, -cz•kiem; te -cz•ki, ci -cz•kowie; -cz•ków
Słownik języka polskiego PWN*
hajduk
• hajduczy, hajducki • hajduczek
1. «w wojsku polskim XVI–XVII w.: żołnierz piechoty zorganizowanej na wzór węgierski»
2. «w XVI–XIX w.: patriota południowosłowiański lub węgierski walczący w oddziałach partyzanckich przeciw Turkom»
3. «w dawnej Polsce: służący na dworze magnackim ubrany w strój węgierski»
4. «taniec pochodzenia węgierskiego, zbliżony do tańca zbójnickiego»
• hajduczy, hajducki • hajduczek