harce

Wielki słownik ortograficzny PWN*

har•ce har•ców
Harc DMs.Har•cu, Har•cem: góry Harc a. Góry Harcu; przym.: harceński; zob. Harz

Słownik języka polskiego PWN*

harce
1. «swawolna zabawa»
2. «popisy zręczności i gonitwy w jeździe konnej»
harc
1. «do XVII w.: walka pojedynczych żołnierzy obu nieprzyjacielskich wojsk, staczana przed rozpoczęciem walnej bitwy»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego