harmonium
Słownik języka polskiego PWN*
harmonium zob. fisharmonia.
harmonia I
1. Harmonia mit. gr. «uosobienie ładu i zgodności»
2. «zgodność, wzajemne dopełnianie się lub właściwe proporcje»
3. «zgoda»
4. «sposób łączenia i budowy akordów w utworze muzycznym»
5. «dział teorii muzyki o zasadach budowy akordów i ich następstw»
harmonia II «instrument muzyczny składający się z rozciąganego podczas gry miecha oraz z dwu klawiatur guzikowych»
• harmonista • harmonistka
• harmonista • harmonistka