immunitet
Wielki słownik ortograficzny PWN*
im•munitet -etu, -ecie; -etów
Słownik języka polskiego PWN*
immunitet
• immunitetowy
1. «przywilej chroniący osoby pełniące określone funkcje przed pociągnięciem do odpowiedzialności sądowej»
2. «w średniowieczu: przekazanie feudałowi władzy sądowniczej w jego dobrach oraz odstąpienie mu świadczeń pobieranych poprzednio z tych dóbr przez panującego»
• immunitetowy
immunitet dyplomatyczny «szczególne uprawnienia przysługujące przedstawicielom obcych państw»