indywiduum
Wielki słownik ortograficzny PWN
in•dywidu•um; -dua, -duów
Słownik języka polskiego PWN
indywiduum
1. «poszczególny, pojedynczy człowiek»
2. «osoba bliżej nieznana, zwykle podejrzana lub niepewna»
3. «określony pierwiastek, związek chemiczny lub cząstka chemiczna»
Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
