inteligentka
Wielki słownik ortograficzny PWN*
in•teligent•ka -t•ce, -t•kę; -tek
Słownik języka polskiego PWN*
inteligencja
• inteligencki • inteligent • inteligentka
1. «zdolność rozumienia, uczenia się oraz wykorzystywania posiadanej wiedzy i umiejętności w sytuacjach nowych»
2. «ogół ludzi wykształconych i wykonujących zawodowo pracę umysłową»
• inteligencki • inteligent • inteligentka