jedynowładztwo
Wielki słownik ortograficzny PWN
jedyno•władz•two -wie
Słownik języka polskiego PWN
jedynowładztwo «forma rządów polegająca na absolutnej władzy panującego»
• jedynowładca • jedynowładczy
• jedynowładca • jedynowładczy
Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
Korpus języka polskiego
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... podejmując próbę pozbawienia braci prawa udziału w rządach i wprowadzenia jedynowładztwa. Zmuszony do opuszczenia Polski po przegranej walce z juniorami, nigdy...
- ... XIX wieku, uważa, że narody słowiańskie mają wyjątkowe możliwości zwalczania "jedynowładztwa rozumu", do czego miał niechętny stosunek. Gloryfikował "czyn", ale czyn...
- ... księstwach Zalesia. Nastroje te spotęgowały się, gdy hegemonię, a niebawem jedynowładztwo, osiągnął tam książę moskiewski. Zmierzał on do despotyzmu, którego wzory...
