Wielki słownik ortograficzny PWN*

Kan•tor: Tadeusz Kan•tor, Kan•tora, B.= D., o Kan•torze

kan•tor (śpiewak) -ra, B.= D., -rze; -rzy a. -rowie, -rów

kan•tor (instytucja handlowa) -ru, B.= M., -rze; -ry, -rów

Słownik języka polskiego PWN*

1. «miejsce, w którym można wymienić walutę»

2. «instytucja pośrednicząca w jakichś transakcjach»

3. daw. «biuro fabryki lub przedsiębiorstwa»

4. «lada w sklepie»

• kantorowy

1. «osoba wykonująca partie solowe śpiewów liturgicznych w kościele protestanckim lub katolickim albo modlitw żydowskich w synagodze»

2. «dawniej w kościele protestanckim: dyrygent chóru i organista»

• kantorski, kantoralny

kantor (w fabryce) przestarz.

kantor (w sklepie) przestarz.