kantoralny

Słownik języka polskiego PWN*

kantor II
1. «osoba wykonująca partie solowe śpiewów liturgicznych w kościele protestanckim lub katolickim albo modlitw żydowskich w synagodze»
2. «dawniej w kościele protestanckim: dyrygent chóru i organista»

• kantorski, kantoralny

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego