kołowacieć

Wielki słownik ortograficzny PWN*

kołowacieć -cieję, -cieją; -ciał, -cieli

Słownik języka polskiego PWN*

kołowacieć I
1. «o zwierzętach: dostawać kołowacizny»
2. pot. «o ludziach: tracić orientację na skutek jakiegoś zamieszania»
kołowacieć II pot. «o języku: stawać się sztywnym»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

kołowacieć I
kołowacieć II
kołowacenie

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „kołowacieć” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „kołowacieć” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego