kołowaty
Wielki słownik ortograficzny PWN
kołowaty; -aci
Słownik języka polskiego PWN
kołowaty I
• kołowatość
1. «o zwierzętach: chory na kołowaciznę»
2. pot. «ogłupiały, odurzony lub półprzytomny»
• kołowatość
Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
Korpus języka polskiego
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... bo ona zawsze
przed księdzem podniesienie robi.
- Taż ona nie kołowata. Każdemu zależy, żeb' w rodzinie Amerykańca
mieć. Wszystkie wyjdziem gościa... - ... mnie, łasi jak milusiński kot. Jego ruchy są nieskoordynowane, powiedziałabym kołowate, niepewne. Mimo że usiłuje dosięgnąć mego papierosa, błądzi tylko nieporadnie...
- ... spowodowała drżenie
rąk i odebrała sen. Z bezsenności chodził jak kołowaty, zapadając ustawicznie
w drzemkę w rozmowie, przy stole, w kościele...
