kołpak
Wielki słownik ortograficzny PWN*
koł•pak -ka, -kiem; -ki, -ków
Słownik języka polskiego PWN*
kołpak
• kołpaczek
1. «wypukła osłona piasty koła samochodowego od zewnętrznej strony, piasty śmigła w samolocie itp.»
2. «wysoka czapka bez daszka, w kształcie cylindra lub stożka, futrzana lub obszyta futrem, noszona w średniowieczu przez Tatarów, w Polsce od XV do XIX w.»
• kołpaczek
kołpak górniczy «galowe nakrycie głowy górników: wysoka, cylindryczna czapka bez daszka, z godłem górniczym i pióropuszem»
kołpak parowy «urządzenie z przepustnicą w kotle parowozu, służące do zbierania pary wodnej przed doprowadzeniem jej do silnika parowego»
