kontemplacja
Wielki słownik ortograficzny PWN*
kon•tem•pla•cja -cji, -cję
Słownik języka polskiego PWN*
kontemplacja
• kontemplacyjny, kontemplatywny • kontemplacyjność • kontemplator • kontemplować
1. «pogrążenie się w myślach»
2. «przyglądanie się czemuś w skupieniu»
3. «w mistycyzmie: modlitwa wewnętrzna»
4. filoz. «proces biernego poznawania rzeczywistości przez jednostkę»
• kontemplacyjny, kontemplatywny • kontemplacyjność • kontemplator • kontemplować
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
