kop.

Wielki słownik ortograficzny PWN*

KOP (= Korpus Ochrony Pogranicza) KOP-u, KOP-ie a. ndm
kop -pa, -pie; -py, -pów
kop. (= kopiejka)

Słownik języka polskiego PWN*

kop
1. pot. zgr. od kopniak.
2. pot. «silna reakcja organizmu po zażyciu narkotyku»
kopnąćkopać
1. «uderzyć nogą, kopytem itp.»
2. kopać «wydobywać ziemię na wierzch za pomocą łopaty, motyki itp.»
3. kopać «wydobywać ziemiopłody lub kopaliny za pomocą narzędzi lub maszyn»
4. kopać «spulchniać grunt za pomocą odpowiednich narzędzi»
5. pot. «o prądzie elektrycznym: porazić kogoś; też: o urządzeniach elektrycznych: spowodować porażenie prądem»
6. kopać pot. «pośpiesznie czegoś szukać, przerzucając zawartość czegoś»
7. pot. «o broni palnej: uderzyć w ramię po wystrzale»
kopa
1. «złożone w stertę siano, słoma itp. lub snopy zboża ustawione w określony sposób»
2. «zaokrąglony wierzchołek górski»
3. daw. «sześćdziesiąt sztuk czegoś»

• kopka

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego