kołowacieć
Wielki słownik ortograficzny PWN*
kołowacieć -cieję, -cieją; -ciał, -cieli
Słownik języka polskiego PWN*
kołowacieć I
1. «o zwierzętach: dostawać kołowacizny»
2. pot. «o ludziach: tracić orientację na skutek jakiegoś zamieszania»
kołowacieć II pot. «o języku: stawać się sztywnym»